یک شب من و غدیر خسروی روبروی کارخانه ی پتروشیمی بصره ی عراق به عنوان نگهبان گمارده شده بودیم . در آن منطقه که بودیم : فاصله ما با دشمن به قدری نزدیک بود که همیشه صدای نوارهایی که می گذاشتند ویا صحبت هایی که با هم می کردند : می شنیدیم . آن شب حدود ساعت 11 : مشغول نگهبانی بودیم : غدیر هوس کشیدن سیگار به سرش زد . گفت تا عراقی ها خوابند : پشت سنگر یک پکی بزنم . به او گفتم سر پست نگهبانی این کار را نکن : گوش نکرد و در تاریکی شب غیبش زد . اما هنوز سیگارش را روشن نکرده بود که با فشنگ رسام تیری سینه ی تاریکی شب را شکافت و زوزه کنان به سویش شلیک شد . بلافاصله با رگبار رسام روی صفحه ی آسمان نوشتند : " مرگ بر سربازان خمینی " غدیر از این کارش پشیمان شد و تا آخر ماموریت کارش تکرار نشد. به او گفتم : " دیدی دشمن همیشه بیدارست ؟ " لذا ما باید همیشه از او بیدار تر باشیم .